Jest nas ponad 5 milionów,
a wciąż czujemy się niewidzialni.
Osoby z niepełnosprawnościami często muszą bardzo mocno, wyraźnie i głośno akcentować oraz podkreślać swoją osobowość, umiejętności, podmiotowość by zostać zauważonymi.
W pierwszej kolejności zazwyczaj ludzie skupiają się na niepełnosprawności, zaś człowiek jej doświadczający, ze wszystkimi swoimi cechami oraz potrzebami życiowymi, zawodowymi, rodzinnymi czy społecznymi usuwa się w cień stając się niewidzialnym. W życiu codziennym osoby z niepełnosprawnościami muszą uszyć sobie wewnętrzny pancerz, który pomoże im pokonać wyzwania, przełamać bariery w głowach innych ludzi i przebić się przez mury, jakie stawia się im na drodze.
Dlatego, w naszej ogólnopolskiej kampanii społecznej, oddajemy głos osobom z różnymi rodzajami niepełnosprawności, skupiamy się na ich perspektywie, dajemy możliwość mówienia we własnym imieniu o swoich potrzebach i odczuciach.
Wsłuchaj się w historie naszych bohaterów i dowiedz się dlaczego tak ważne są równość dostępu, inkluzywność społeczna, edukacja i świadomość. To podstawy, które zwiększają widoczność osób z niepełnosprawnościami i które zwracają im podmiotowość.
Bohaterowie kampanii:
Aleksandra
Ania
Filip
Alan
Sebastian
Julia
Viktoria
Bartek
Janek
Barbara
Marta
Mariusz
Bartosz
Piotr
NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ TO NIE WSZYSTKO
W Fundacji Avalon wierzymy, że osoba z niepełnosprawnością może być aktywna w każdej sferze życia.
Chcemy świata bez barier, w którym osoby z niepełnosprawnościami są aktywne i mają szanse na realizację swoich planów oraz ambicji.
Zależy nam na zmianie postrzegania niepełnosprawności przez społeczeństwo i same osoby z niepełnosprawnościami.
Mówią o nas:
Dziękujemy,
Twój formularz został przesłany!
Konkurs dla dziennikarzy:
Konkurs dla dziennikarzy zorganizowany w ramach kampanii społecznej Fundacji Avalon rozstrzygnięty! Z przyjemnością ogłaszamy wyniki konkursu dziennikarskiego organizowanego w ramach kampanii „Teraz mnie widzisz”. Laureatami zostali: • w kategorii PIÓRO – Dominikę Kopańską za opublikowany na portalu Niepelnosprawni.pl wywiad z Anną Dzieduszycką pt. „Cześć, Anka, zagraj karła!”, • w kategorii MIKROFON – Jakuba Jamrozka, za prawie godzinną, pogłębioną rozmowę na żywo w radiowej Czwórce na temat niewidzialności osób z niepełnosprawnościami, • w kategorii EKRAN – Magdalenę Stefańską za reportaż „Pani Ola” wyemitowany w wieczornym serwisie TVP Info o sytuacji osób z niepełnosprawnościami, ich potrzebach i trudnościach. Serdecznie gratulujemy zwycięzcom oraz dziękujemy wszystkim uczestnikom konkursu za ich zaangażowanie i wysiłek w propagowanie ważnych wartości. Wasza praca przyczynia się do budowy bardziej otwartego i włączającego społeczeństwa.
Kampania współfinansowana jest ze środków
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych
Partnerami społecznym kampanii Fundacji Avalon
„Teraz mnie widzisz” jest portal ngo.pl i nasze sprawy.
ALEKSANDRA SZKÓLSKA
Aleksandra mieszka w Warszawie, pracuje w międzynarodowej kancelarii prawnej, prowadzi też własną firmę, gdzie zajmuje się personalizacją odzieży i dodatków – jak mówi: „maluje po ciuchach”, dodając w ten sposób koloru szarym ulicom i sprawiając, że ludzie nie pozostają niezauważeni. Prywatnie jest mamą trójki świetnych dzieciaków 5-letniej córki i 2-letnich bliźniaków oraz żoną wspaniałego męża. W wyniku wypadku w dzieciństwie, straciła lewą dłoń – korzysta z protezy kosmetycznej ręki, co powoduje w jej życiu czasem trudności. Jest silną osobą, świetnie sobie radzi, przez co ludzie czasem zapominają o jej niepełnosprawności, a w momencie gdy ją dostrzegają często są zakłopotani. Chciałaby, aby niepełnosprawność była czymś neutralnym, by nie wywoływała w ludziach trudnych emocji.
ANNA DZIEDUSZYCKA
Anna urodziła się w Johannesburgu, w RPA, ale praktycznie całe życie mieszka w Polsce. Choruje na achondroplazję, genetyczną chorobę, której podstawowym objawem jest niski wzrost. W życiu codziennym czuje się niewidzialna przede wszystkim w miejscach, gdzie spotyka się z wysokimi ladami – w hotelach, miejscach opieki zdrowotnej, na poczcie czy w klubach, ale także w komunikacji miejskiej, gdzie ludzie nie zwracają uwagi, że plecak może kogoś uderzać w głowę. Pracuje jako aktorka – zagrała między innymi w nominowanym do Oscara, w 2022 roku, filmie Sukienka. W życiu prywatnym ma wiele zainteresowań i zajęć. Najbardziej lubi poznawać ludzi, dzielić się doświadczeniami, wspólnymi pasjami. Zaraża innych uśmiechem, radością z życia, pogodnym usposobieniem i nastawieniem na poznawanie świata oraz ludzi. „Najbardziej zależy mi na tym, żeby cieszyć się z życia i pokazać innym że różnorodność jest wspaniała, bo bez niej byłoby nudno!” – mówi.
FILIP GAŁĄZKA
Filip pochodzi z Bielska Białej, mieszka w Krakowie. Ukończył administrację na Uniwersytecie Pedagogicznym. Urodził się słyszący, utraciwszy słuch stał się osobą głuchą. Wielokrotnie czuje się niezauważalny, w codziennym życiu musi się dostosować do kultury słyszących - co nie jest często łatwe. „W punktach usługi czy jak na przykład zapisuję się do dentysty, muszę wręcz udowadniać, że potrafię się komunikować w formie pisemnej.” Słyszący nie rozumieją niesłyszących – głuchy jest pełnosprawny, ale jego funkcjonowanie w świecie budowanym przez słyszących jest trudne. To kwestia świadomości i wiedzy. Bardzo chciałbym żeby Głusi mieli w Polsce pełne wsparcie i dostępność na równi z innym obywatelami. Mój trener powiedział mi kiedyś: „Zrób coś, nie bój się niczego i nie przejmuj się co inni pomyślą o tobie. Odważ się żyć i pokaż się z dobrej strony, pokaż co potrafisz”. Dzięki niemu uwierzyłem w siebie.” Prywatnie, Filip lubi spędzać czas z rodziną i swoją narzeczoną. Uwielbia robić vlogi na różne tematy – ciekawostki, tematy społeczne czy wiadomości sportowe. Uważa, że wiedza jest potęgą ponieważ umożliwia nam lepsze zrozumienie świata i podejmowania świadomych decyzji.
ALAN SURAJEWSKI
Magister Psychologii, pasjonat języków obcych, w sieci występuje jako Kulawy Alladyn. Na swoich kanałach z dystansem i humorem edukuje, obala mity i normalizuje niepełnosprawność. Porusza się na wózku. „Wózek nie jest przeszkodą, czasami tylko wydłuża czas realizacji.” Jego motorem napędowym jest chęć życia, ciągłe pogłębianie wiedzy, zarządzanie sobą, rozwój osobisty, stoicyzm. Alan zaraża humorem, energią. „Moja ścieżka nie była prosta, jak również i twoja. Nie było łatwo, ale dałem radę i jest fajnie. Nie brakowało wyzwań, utrudnień i jestem za to wdzięczny, bo jestem, gdzie jestem teraz - bogatszy o doświadczenie i wiedzę.”
SEBASTIAN GRZYWACZ
Aktywista, znany w sieci jako „Odlotowy Niewidomy”. Mówca motywacyjny, przewodnik po Niewidzialnej Wystawie w Warszawie, Przewodniczący Rady Nadzorczej Fundacji Centrum Edukacji Niewidzialna. Od 15 lat jest osobą niewidomą. Aktywnie walczy o prawo osób z niepełnosprawnościami do dostępności przestrzeni publicznej, kultury i edukacji i od lat prowadzi działalność edukacyjną w tym zakresie. Nie skupia się wyłącznie na środowisku osób niewidomych, podczas swoich wykładów i szkoleń zwraca uwagę także na inne dysfunkcje. Jak sam twierdzi – niepełnosprawność to część każdego z nas i nie ma osób w stu procentach pełnosprawnych, dlatego świat powinien być przyjazny dla każdego. Jego motto: ogranicza nas tylko wyobraźnia.
JULIA KLECZYŃSKA
Choruje na MPD - dziecięce porażenie mózgowe, porusza się z chodzikiem. Pochodzi z Łowicza, mieszka w Warszawie. Studiuje psychologię. Julia jest samodzielna, ale codziennie ciężko pracuje by móc powiedzieć, że nie widzi wielu ograniczeń związanych z niepełnosprawnością. Lubi poznawać ludzi, obejrzeć dobry film. Lubi też sport. „Niezauważalna czułam się prawie od zawsze. Koleżanki i koledzy w szkole unikali kontaktu ze mną, odwlekali spotkania gdy je im proponowałam. Koleżanka po latach powiedziała, że nie wychodziła ze mną, bo bała się, że coś mi się stanie, że to będzie jej wina. Rozumiem to, ale takie podejście skazuje osoby z niepełnosprawnością na samotność, ciągły smutek, wykluczenie.” Dziś jest w szczęśliwym związku, znajomi zachowują się wobec niej naturalnie. Na pierwszym miejscu jest ona, a dopiero później jest niepełnosprawność.
VIKTORIA GAŁECKA
Urodziła się i 9 lat spędziła w Czechach, mieszka w Opolu, ma 12 lat. Lubi projektować ubrania i szyć na maszynie, interesuje się grafiką i rysunkiem. Chciałaby nauczyć się języka koreańskiego. Viktoria choruje na dysplazję przynasadową McKusica - jedną z cięższych odmian niskorosłości. Aktualnie ma 90 cm wzrostu. Wie, że gdy będzie dorosła osiągnie maksymalnie metr. Jej choroba łączy się też z brakiem odporności, przez co, jako małe dziecko przeszła przeszczep szpiku kostnego. Ma za sobą dwie poważne operacje nóg, by mogła chodzić. Nie lubi, gdy traktuje się ją jak małe dziecko. Ma 12 lat. „Zdarza się, że gdy jestem na dworze z koleżankami z klasy, ktoś zaczepia mnie i pyta, gdzie są moi rodzice? czy wiedzą, że jestem sama? Lub chcą dzwonić na policję! Powiadomić, że 3 letnie dziecko nie może chodzić samo po ulicy! A przecież mówię jak 12latka, nie jak maluch. To krępujące, moje koleżanki nie wiedzą jak reagować.” Viktoria chciałaby być traktowana jak inne dzieci w jej wieku.
BARTEK MATUSIEWICZ
Pochodzi z Olsztyna, od 10 lat mieszka w Warszawie. Jest pierwszym polskim triathlonistą z Zespołem Downa. W bieżącym roku ukończył triathlonowy dystans olimpijski! Najbardziej lubi pływać – jest medalistą MP i ME. Zimę spędza w Zakopanem, gdzie trenuje z Fundacją Handicap narciarstwo zjazdowe. W tej dyscyplinie stawał na podium na zawodach krajowych, a w 2023 roku reprezentował Polskę na MŚ w Austrii. Na co dzień uczestniczy w Warsztatach Terapii Zajęciowej. Lubi słuchać muzyki. Od lat zbiera magnesy z miejsc, które odwiedził, a od niedawna kolekcjonuje minerały. „Jest bardzo zauważalny w środowisku sportowym. Takich osób jak on nie jest jednak wiele. Może gdyby było ich więcej, sport byłby bardziej dostępny.” - powiedział tata Bartka. W wielu aspektach życia wymaga wsparcia najbliższych, jednak pragnie i dąży do jak największej samodzielności i niezależności.
JANEK MAKOWSKI
Pochodzi z Radomia, jest uczniem klasy 6. Interesuje się aktorstwem i chodzi na kółko teatralne. Zagrał też w nowej odsłonie "Akademii Pana Kleksa", która premierę ma w grudniu 2023 roku. Poza tym interesuje się… pogodą! Lubi obserwować zjawiska naturalne, chmury, tornada, a także gwiazdy i pasjonuje się kosmosem. Janek choruje na przepuklinę oponowo rdzeniową, porusza się na wózku. „Tylko czasami czuję się inny od swoich rówieśników, bo poruszam się na wózku i nie zawsze mogę dotrzymać im kroku.” Janek zwraca uwagę na bariery architektoniczne, na to, że nie zawsze może być samodzielny. „Dla wielu ludzi, kiedy poruszasz się na wózku, stajesz się niewidzialny. Widzą wózek, ale nie widzą człowieka, który na nim siedzi.” Dzięki wsparciu rodziców, którzy wychowują Janka, na równi z jego siostrzyczką Janek czuje się dobrze i bezpiecznie. Chciałby jednak, by w naszym kraju nie było takich problemów i żeby ludzie z różnymi niepełnosprawnościami zawsze mogli być samodzielni.
BARBARA FRĄCZAK
Pochodzi i mieszka w Warszawie. Prowadziła własną agencję doradztwa ubezpieczeniowego i funduszy inwestycyjnych, jednak ze względu na postępującą utratę wzroku, postanowiła zmienić swoje życie i realizować marzenia. Najbardziej lubi podróżować, przebywać wśród przyrody, poznawać nowe smaki. Pokazuje niewidzącym i niedowidzącym, że spełnianie marzeń jest możliwe! Interesuje się psychotroniką, czwartym wymiarem, świadomością kwantową. Największy lęk odczuwa przed ciemnością, więc najgorsze jest dla niej samodzielne wyjście po zmroku. „Jako, że nie widzę przeszkód na swojej drodze, nasłuchuję ludzi, proszę o pomoc. Największą zmorą niewidomych są porzucane na drodze hulajnogi – to prawdziwa zmora!”
MARTA ROGALA
Marta ma spektrum autyzmu. Lubi filmy historyczne, przyrodnicze, kostiumowe i podróżnicze. Lubi dowiadywać się nowych rzeczy o świecie, ma sporą wiedzę z zakresu historii, przyrody i polityki. Interesuje się też kuchnią świata i lubi gotować. Marta mieszka z rodzicami, ale jest samodzielna. Pracuje we wrocławskiej Café Równik – miejscu, w którym pracują osoby w spektrum autyzmu, prowadzonym przez Stowarzyszenie Twórców i Zwolenników Psychostymulacji.
MARIUSZ KĘDZIERSKI
Pochodzi z Jaworzyny Śląskiej, mieszka we Wrocławiu. Partner, tata, artysta, mówca motywacyjny. Urodził się z wadą rozwojową rąk – lewa kończy się w połowie ramienia, prawa jest zakończona palcem, bez dłoni. „Największe wyzwania w moim życiu, wbrew pozorom, nie w są związane z moją niepełnosprawnością, bo zdążyłem już ją oswoić. Największym wyzwaniem jest umieć pogodzić wszystkie obowiązki. Wszystko co robi kieruje do ludzi motywując ich do działania i zmiany na lepsze. Uwielbia bawić się ze swoim synkiem, a wolny czas spędza na rozwijaniu pasji i nowych umiejętności, chociażby związanych z fotografią. „Nauczyłem się nie być niezauważalny. Miałem szczęście, że spotykałem ludzi, dzięki którym łatwiej było mi spełniać marzenia i realizować się. Największym paradoksem mojej niepełnosprawności jest to, że wszyscy potrafią szybko mnie dostrzec, ale moich potrzeb już nie widzą."
BARTOSZ KLOCH
Chodzi na protezach obu nóg. Lubi jeździć na rowerze, najchętniej po lasach i bezdrożach. W ten sposób uspokaja głowę i może ułożyć sobie plan działania na przyszłość. Uwielbia też pływać, przed wejściem do wody zdejmuje je i zostawia na brzegu. Największe wyzwania w poruszaniu się to nierówna powierzchnia, kostka brukowa lub strome i pochyłe zejścia. W codziennym życiu to pielęgnowanie pasji, potrzeba samorealizacji i próba zmiany wizerunku OzN w świadomości społecznej. Sam bycia niewidocznym nie doświadcza zbyt często, ale wie, że nie każdy ma tyle szczęścia, a wykluczenia i niezauważalności OzN doświadczają bardzo często. Co więcej, w branży modowej, rozrywce i reklamie, w której pracuje brakuje reprezentacji osób z niepełnosprawnościami. „Różnorodność jest dla tego świata atrakcyjna, ale wciąż jesteśmy widoczni w zbyt małym stopniu. Dlatego biorę udział w kampanii - niech zobaczą nas wszyscy!”
PIOTR LEWANDOWSKI
Piotr, od 4 roku życia, ze względu na głęboki autyzm, uczęszczał do terapeutów dr hab. prof. logopedy Małgorzaty Młynarskiej i dr hab. psychologa Tomasza Smereki i ćwiczył mowę oraz myślenie. Jest podopiecznym Stowarzyszenia Twórców i Zwolenników Psychostymulacji. To dla niego Stowarzyszenie otworzyło Café Równik we Wrocławiu – miejsce, w którym pracują osoby w spektrum autyzmu. W tym Piotr. Po ukończeniu szkoły, przeniósł się do Wrocławia. Jest dzisiaj w pełni samodzielny. Interesuje się modą, lubi szyć, lubi też tańczyć i chodzi na kurs tańca, udziela się często jako wolontariusz. Cały czas korzysta z terapii metoda Dyna-Lingua M.S. Żyje pełnią życia.