Nasi podopieczni
Nasza mama Helena przez wiele tygodni walczyła o życie, była w śpiączce, podłączona do respiratora. W wyniku urazu czaszkowo-mózgowego doszło do stłuczenia obu półkul mózgu czego konsekwencją jest niedowład spastyczny czterokończynowy.
Czytaj więcej
Nazywam się Łukasz Mickiewicz. W grudniu 2009 roku uległem wypadkowi komunikacyjnemu w wyniku którego doznałem m.in. Niedowład Spastyczny kończyn dolnych spowodowany uszkodzeniem rdzenia kręgowego oraz złamaniem kręgosłupa w odcinku piersiowym.
Jestem osobą niepełnosprawną i choruję na mózgowe porażenie dziecięce. Jestem po kilku operacjach i żeby móc utrzymać swój obecny stan zdrowia, i nadal poruszać się o kulach, bardzo potrzebuję rehabilitacji.
Mam na imię Kamil. Zdiagnozowano u mnie autyzm dziecięcy i zaburzenia integracji sensorycznej.
Mateusz ma 20 lat i jest chory na Zespół Downa. Jest raczej wesołym i pogodnym chłopcem, choć miewa swoje gorsze dni. Bardzo lubi poznawać świat który go otacza, ale przez swoje bardzo chore serce ma wiele ograniczeń.
Mam na imię Teresa. Mam 53 lata. Od urodzenia jestem niepełnosprawna ruchowo
i wzrokowo na skutek „dziecięcego porażenia mózgowego”.
Nazywam się Mariusz Sobolewski. W 2004 r. uległem wypadkowi, w wyniku którego moja lewa noga została amputowana.
Jestem Alicja Pęszyńska mam 14 lat i rzadką chorobę genetyczną, na którą nie ma lekarstwa Zespół Smith-Magenis oraz niepełnosprawność intelektualną, całościowe zaburzenia rozwoju – spektrum autyzmu. Cierpię na tachykardię.
Mam na imię Zosia Tendelska. Mam 5 lat. Urodziłam się z skrajnym wodogłowiem i rozszczepem kręgosłupa.
Beatka, nasze kochane, żywe srebro!
Nazywam się Maria Berent. Mam 68 lat. Mieszkam w Olsztynie z mamą. Jestem osobą niepełnosprawną bez nóg i lewej ręki, a prawa ręka jest sztywna w łokciu. Poruszam się na wózku.
Nazywam się Tomek. We wrześniu 2016 roku zostałem napadnięty w wyniku czego pojawił się obrzęk i krwiaki mózgu. Zostałem wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej.
Nazywam się Paweł Inczewski, mam 19 lat. Zdiagnozowano u mnie chorobę genetyczną celiakię, arytmię serca i cukrzycę typu 1.
To już ponad rok minął od tego strasznego dnia, kiedy uległem nieszczęśliwemu wypadkowi. Prąd i uderzenie odebrały mi siłę i moc do dalszego życia, ale wiara i pomoc najbliższych przywróciły nadzieje, że nie wszystko jeszcze stracone!!!
Nazywam się Krystyna Kamińska. Jestem wieloletnim pracownikiem służby zdrowia. Życie zawodowe poświęciłam wsparciu i pomocy chorym. Teraz sama walczę z nowotworem złośliwym.